Eén van mijn favoriete Perzische gerechten, Shula Kalambar, staat in Claudia Roden¿s De keuken van het Midden-Oosten. Het is een doodsimpel gerechtje van linzen met spinazie en wat specerijen. Net als de beloftesoep heeft het magische, genezende krachten. Als het geld voor de ingrediënten bij elkaar gebedeld wordt tenminste. Maar gelukkig voor ons knap je er ook van op als je je spinazie en linzen gewoon in de winkel koopt. Het is troostrijk, goedkoop en voedzaam, en smaakt lekker bij álles. In de loop der jaren raakte ik soms in de verleiding om het op te leuken met extra smaakmakers ¿ chilipeper, gebakken champignons, en ik heb er zelfs wel eens (heiligschennis!) spekjes doorgegooid. Maar ik kom toch altijd terug bij de oer-versie, die ik minimaal heb aangepast: iets minder linzen, en flink meer boter. Als ik boter bij spinazie doe denk ik altijd even aan de Engelse kookboekenschrijfster Jane Grigson, die veertig jaar geleden een recept publiceerde waarin 500 gram spinazie op smaak wordt gebracht met 300 gram boter. Hoezo cholesterol en dichtslibbende aderen? Magische kracht heb je dan niet meer nodig, na het eten van die spinazie val je waarschijnlijk gewoon om. Ook een remedie tegen stress, misschien. Maar dan toch maar liever deze versie. 200 gram bruine linzen 500 gram spinazie ½ theelepel gemalen korianderzaad ½ theelepel gemalen komijnzaad 1 teen knoflook, fijngewreven 50 gram boter Kook de linzen in ruim water tot ze gaar zijn, ongeveer 20 minuten. Giet ze af. Was de spinazie, snij fijn en laat met aanhangend water in een grote pan op heel laag vuur slinken. Roer de linzen, koriander, komijn, en knoflook erdoor. Laat de boter erin smelten en breng op smaak met zout en peper.